Nog een maandje
Blijf op de hoogte en volg Wieteke
04 Mei 2015 | Turkije, Kadıköy
2 mei.
We zijn om 11:00 geland van Antalya en hebben de bus naar huis gepakt. In de bus zagen we een jongen die een pistool onder zijn shirt droeg. Hij deed geheimzinnig en probeerde het pistool te verbergen, we vonden het een rare zaak en waren blij toen hij bij een bushalte uitstapte. Ik ben toen in slaap gevallen in de bus en Shirley maakte me wakker toen we er waren. Eenmaal thuis zijn Shirley en ik naar de PTT gegaan want er lag een pakketje op ons te wachten. Wat bleek? Het was onze residence permit!Daarna zijn we boodschappen gaan doen en hebben we gekookt en gegeten. Daarna zijn we ons klaar gaan maken voor een avondje uit! We gingen drankjes doen in Kadikoy. Er was 1 club waar we constant werden geweigerd en we snapten niet waarom.. we probeerde het nog 2 keer die avond. EINDELIJK, GELUKT!! We dachten dat we in een dikke club terecht zouden komen maar het tegendeel bewees zich. Het was een soort huiskamer waar iedereen helemaal van het padje af stond te dansen. Op z'n kop en achterstevoren. Eén groot gekkenhuis!! Ik vond het wel tof en mengde me in de mensen, de meiden vonden het feest wat minder en we besloten naar huis te gaan met tussenstop bij de mc donalds.
3 mei.
Flink uitgeslapen! Daarna ben ik opgestaan en besloot ik alles in mijn koffer te doen om te kijken hoeveel het woog. Er stond 53, ik dacht dit kan nooit waar zijn! Ik besloot de hulp in te schakelen van Shirley. Wat bleek? Hij stond op de verkeerde stand en ik had 24 kg, genoeg ruimte om nog te shoppen dus! Daarna zijn Shirley en ik gaan sporten. De vorige keren had ik 10 lira per keer betaald maar ineens kon dit niet meer. Ik besloot erop in te gaan en uiteindelijk zei hij dat we gratis mochten en de volgende keer 25 lira moesten betalen. Na het sporten zijn we gaan koken (kip madras!!) en hebben we met z'n alle een theetje gedaan en lekker gekletst. Door al het bezoek missen we elkaar weleens en we hadden dus behoefte aan een avondje samen!!
4 mei
Een spannende dag! Anouk en Hilde hadden om half 9 een afspraak om te kijken of ze in het land mogen verblijven. Iedereen was zenuwachtig!! Shirley en ik zijn naar school gegaan maar miste bijna de boot.. uiteindelijk dachten we "hadden we maar.." want de les was in het Turks en we konden er dus niks van verstaan. We mochten naar huis en de powerpoints werden naar ons toegestuurd (wel in engels). Eenmaal thuis krijgen we slecht nieuws. De meiden moesten om half 2 terugkomen want om half 9 hadden ze het te druk. Om half 2 zeiden ze weer dat ze aankomende donderdag terug moeten komen. Het is ongelofelijk klote en helaas zakt de moed bij iedereen in de schoenen. Donderdagmiddag 15:00 hebben zij opnieuw een afspraak en hopelijk helpen ze ze eindelijk!!! Ze worden hier van het kastje naar de muur gestuurd en niemand die hen kan helpen. Na erover gepraat te hebben zijn we op pad gegaan voor onze documentaire die we moeten maken voor Documentary Film production. We namen allemaal onze telefoons mee en cameras en besloten vanalles te filmen op straat wat tot hilarische beelden heeft geholpen. In de avond hebben we sweet chili gegeten (ik kreeg er opvliegers van, kan niet tegen pittig) en hebben we dit op het dakterras opgegeten met zonsondergang. Daarna hebben we een rood wijntje gedronken en hebben we een spel gespeeld met Mehmet. Even later kwamen er wat meerdere flatgenoten en hebben we met z'n alle wat gekletst. Een toffe avond! Morgen hebben we weer een druk programma dus ik duik snel mijn bedje in ;-)
We zijn om 11:00 geland van Antalya en hebben de bus naar huis gepakt. In de bus zagen we een jongen die een pistool onder zijn shirt droeg. Hij deed geheimzinnig en probeerde het pistool te verbergen, we vonden het een rare zaak en waren blij toen hij bij een bushalte uitstapte. Ik ben toen in slaap gevallen in de bus en Shirley maakte me wakker toen we er waren. Eenmaal thuis zijn Shirley en ik naar de PTT gegaan want er lag een pakketje op ons te wachten. Wat bleek? Het was onze residence permit!Daarna zijn we boodschappen gaan doen en hebben we gekookt en gegeten. Daarna zijn we ons klaar gaan maken voor een avondje uit! We gingen drankjes doen in Kadikoy. Er was 1 club waar we constant werden geweigerd en we snapten niet waarom.. we probeerde het nog 2 keer die avond. EINDELIJK, GELUKT!! We dachten dat we in een dikke club terecht zouden komen maar het tegendeel bewees zich. Het was een soort huiskamer waar iedereen helemaal van het padje af stond te dansen. Op z'n kop en achterstevoren. Eén groot gekkenhuis!! Ik vond het wel tof en mengde me in de mensen, de meiden vonden het feest wat minder en we besloten naar huis te gaan met tussenstop bij de mc donalds.
3 mei.
Flink uitgeslapen! Daarna ben ik opgestaan en besloot ik alles in mijn koffer te doen om te kijken hoeveel het woog. Er stond 53, ik dacht dit kan nooit waar zijn! Ik besloot de hulp in te schakelen van Shirley. Wat bleek? Hij stond op de verkeerde stand en ik had 24 kg, genoeg ruimte om nog te shoppen dus! Daarna zijn Shirley en ik gaan sporten. De vorige keren had ik 10 lira per keer betaald maar ineens kon dit niet meer. Ik besloot erop in te gaan en uiteindelijk zei hij dat we gratis mochten en de volgende keer 25 lira moesten betalen. Na het sporten zijn we gaan koken (kip madras!!) en hebben we met z'n alle een theetje gedaan en lekker gekletst. Door al het bezoek missen we elkaar weleens en we hadden dus behoefte aan een avondje samen!!
4 mei
Een spannende dag! Anouk en Hilde hadden om half 9 een afspraak om te kijken of ze in het land mogen verblijven. Iedereen was zenuwachtig!! Shirley en ik zijn naar school gegaan maar miste bijna de boot.. uiteindelijk dachten we "hadden we maar.." want de les was in het Turks en we konden er dus niks van verstaan. We mochten naar huis en de powerpoints werden naar ons toegestuurd (wel in engels). Eenmaal thuis krijgen we slecht nieuws. De meiden moesten om half 2 terugkomen want om half 9 hadden ze het te druk. Om half 2 zeiden ze weer dat ze aankomende donderdag terug moeten komen. Het is ongelofelijk klote en helaas zakt de moed bij iedereen in de schoenen. Donderdagmiddag 15:00 hebben zij opnieuw een afspraak en hopelijk helpen ze ze eindelijk!!! Ze worden hier van het kastje naar de muur gestuurd en niemand die hen kan helpen. Na erover gepraat te hebben zijn we op pad gegaan voor onze documentaire die we moeten maken voor Documentary Film production. We namen allemaal onze telefoons mee en cameras en besloten vanalles te filmen op straat wat tot hilarische beelden heeft geholpen. In de avond hebben we sweet chili gegeten (ik kreeg er opvliegers van, kan niet tegen pittig) en hebben we dit op het dakterras opgegeten met zonsondergang. Daarna hebben we een rood wijntje gedronken en hebben we een spel gespeeld met Mehmet. Even later kwamen er wat meerdere flatgenoten en hebben we met z'n alle wat gekletst. Een toffe avond! Morgen hebben we weer een druk programma dus ik duik snel mijn bedje in ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
