Istanbul, I already love you!

Jaja, Wieteke gaat haar avonturen digitaal delen! Het whatsappen en bellen was te vermoeiend en teveel om te typen dus dacht ik.. laat ik een reisverslag maken.

We zijn dinsdag aangekomen in Istanbul. Na wat gedoe met mijn handbagage (die ineens was verdwenen) waren we eindelijk met beide benen op de grond in het mooie Istanbul. We hadden dorst, dus dachten we.. laten we wat drinken halen. En ja hoor, daar begon het al.. de taalbarrière. Ze spreken hier nauwelijks tot géén Engels dus we moeten alles met gebaren doen. Eén voordeel: als we terug in Nederland zijn dan zijn we erg goed in hints!
Met onze zware koffers gingen we opzoek naar de bus die we moesten hebben om naar ons appartement te gaan, en ja.. dit is gelukt :-)
We hadden kennis gemaakt met Gulí, de huisbaas van ons appartement. Ze heeft ons onze kamers laten zien en we hebben meteen onze koffers uitgepakt en zijn een broodje Döner gaan eten (met augurk).

Vandaag zijn we naar Göztepe Universiteit geweest om onze formulieren in orde te maken. Wát een chaos! Er bleek vanalles niet in orde te zijn en we moeten nog érg veel regelen. Ook hadden we een Istanbul Card nodig om te kunnen reizen, dit moest dezelfde dag nog gebeuren dus heeft onze buddy ons meegenomen naar een pasfoto hok. Grappig, want de pasfoto's werden zelfs gephotoshopt. Shirley: "Mag mijn neus wat dunner?" en hij deed het ook!

Daarna zijn we de bus ingestapt en zijn we weer op weggegaan naar het centrum, waar we overigens middenin zitten! Het verkeer.. voor zover je het verkeer kunt noemen, is dramatisch. Ze rijden, lopen, rennen en scooteren door elkaar. Als je niet aan de kant gaat voor een toeterende auto dan wordt je omver gereden. Onze buddy lachten ons uit omdat hij zei dat we nu mee over moesten steken, hij liep over de straat heen waar de auto's 80 reden. Het leek wel een film, zigzaggend stak hij en vele andere over en wij bleven op een stoepje tussen de wegen staan. We durfden niet over te steken.. want het stoplicht was op rood! Nouja, we moeten eraan wennen zegt hij want dit.. dit is Istanbul.

Onze buddy's namen ons mee naar een typisch Turks restaurant, waar grootmoeder ons avondeten maakte. We zaten al een uur aan tafel zonder drinken te hebben gehad dus we vroegen of we nog drinken zouden krijgen. Ineens kregen we ook eten zonder dat we mee instemde met de buddy's. Zij hadden gewoon iets voor ons besteld, dat is de cultuur. Het was een typisch Turks gerecht, maar.. het was vreselijk! Zure roomyoghurt, met rode saus en pasta met vlees. Het was meer saus dan pasta. Eenmaal klaar te zijn met eten hebben we nog even wat boodschappen gedaan, onze buddy's gingen mee en droegen ineens onze tassen. We vroegen waarom ze dat deden en of we iets moesten dragen maar dat hoefde niet, dat is wéér de cultuur. Ze liepen overal mee heen en leidde ons rond, we werden er af en toe een beetje gek van maar.. we passen ons netjes aan!

For example, vanmiddag kwam er een random man op ons af lopen en vroeg waar we moesten zijn. We zeiden dat we de bus naar Göztepe Universiteit nodig hadden en hij liep ineens aan en maakten veel gebaren naar ons dat we mee moesten lopen. We snapten er niets van maar we volgde maar.. uiteindelijk heeft hij ons in de juiste bus gekregen met de juiste kaartjes. Zelf reed hij ook nog een stukje mee en stapten ineens uit. Bizar, wát een cultuurverschil! Zo aardig en lief, en alles voor je willen doen! Ik hou van deze cultuur en ik hou NU al van Istanbul!

Het is daarnaast wel een zéér drukke stad, we wonen in een "kleine wijk" in Istanbul maar dit is al 10 keer groter en drukker dan Amsterdam! We worden véél aangekeken omdat hier nauwelijks toeristen zijn en we zijn natuurlijk zo blond als het maar zijn kan hier. De ouderwetse cultuur is hier nog goed terug te vinden; een notenkraam op straat, een mosselkraampje met een man van 80 erachter, schoenpoetsers die je oplichten, bedelaars, zigeuners, vuilnis oprapen met een soort huifkar, met dienbladen over de straten lopen etc. Ik kan niet in worden uitdrukken hoeveel cultuurverschil hier is. We moeten er nog flink aan wennen maar ik was opzoek naar een mooie cultuur, en die heb ik gevonden!

O ja.. 1 minpunt: ik wordt elke dag om 6 uur 's ochtends wakker door de moskee dus het zijn erg slopende nachten maargoed, you get used to it zeggen ze hier ;-)

Zó.. even een kleine update, tot snel!

ISTANBUL, I ALREADY LOVE YOU!