Liefde!
Blijf op de hoogte en volg Wieteke
03 April 2015 | Turkije, Kadıköy
EINDELIJK! Mijn lieve vriendje is langs geweest en wat was het een top weekend!
Vrijdag 20 april kwam hij 's avonds aan en dus stond ik met smacht te wachten op het vliegveld. Maar het wachten leek eeuwig te duren en hij kwam maar niet door de gate heen.. ik dacht dat er op een gegeven moment iets mis was omdat iedereen inmiddels van die vlucht al weg was. En daar was hij dan eindelijk.. ik rende op hem af en heb hem sinds die vrijdag niet meer losgelaten hihi.
We hebben de bus gepakt naar Kadikoy en hebben daar wat gegeten met z'n twee bij een typisch turks tentje. Na het eten zijn we naar de Londen pub gegaan, daar zaten de meiden, en hebben genoten van live muziek. We hebben biertjes en shotjes gedronken en zijn toen helemaal lazerus naar huis gegaan!
De volgende dag hebben we ingecheckt in ons hotel en zijn daarna Kadikoy in gegaan. Hebben ontbeten om de hoek, bij de Simit, want we waren te laat voor het inclusief ontbijt. Nadat we ontbeten hadden zijn we in Kadikoy rond wezen lopen en in enkele winkeltjes geshopt.
We hebben vooral veel gegeten en gedronken en genoten van elkaar want de tijd dat hij er was was maar kort om alles te bezoeken en te doen.
We zijn ook naar de Spice Bazaar geweest waar je de pittigste dingen kon kopen! Ik wilde Inho hier graag mee naar toe nemen want hij is dol op pittig eten. Voordat we bij de Spice Bazaar aan kwamen waren we perongeluk terecht gekomen in een soort dierenpark waar je konijnen, kippen, bloedzuigers, kuikens etc kan kopen. Ik schrok ervan, want er zaten ongeveer 20 kippen in 1 klein hok. Ik vond het naar om te zien en we zijn dus niet heel erg lang gebleven daar. We zijn daarna naar Sultanahmet gegaan want we wilde naar het uitzichtpunt van Istanbul. Het was lastig om te zoeken maar uiteindelijk waren we er, we moesten door een mini poortje om binnen te komen en 1 lira 'entree' betalen. Er kwam een oud Turks mannetje tevoorschijn die ons de weg leidde, want het was namelijk gewoon een oud pand en we moesten op het dak van dat oude pand. (linke soep!) Maar wat was het het waard, een gaaf uitzicht over heel Istanbul! Inho werd misselijk van de hoogte dus zijn we na een half uur weer gegaan. We zijn daarna naar Taksim gegaan, het winkelgebied van Istanbul, en hebben veel muziekwinkeltjes bezocht. We zijn daarna gaan eten langs de Galata Tower, een knus plekje waar we heerlijk hebben gegeten. Na het eten zijn we naar de Galata Brug gelopen en hebben we Sisha gerookt en hebben daarna de Marmaray (ondergrondse metro van Europa naar Azië) gepakt. We zijn daarna nog op stap geweest in Kadikoy, het was een soort van illegaal feest? Het was helemaal dichtgetimmerd en je zag niet dat er binnen iets te doen was, we hebben daar drankjes gedaan en zijn toen naar huis gegaan. Ps. Natuurlijk afsluitertje bij de mc donalds met z'n alle (de meiden waren mee!)
De volgende dag hebben we lang uitgeslapen en weer ontbeten bij de Simit Sarayi, want we waren weer te laat voor het ontbijt. Daarna hebben de we boot naar Besiktas gepakt want we wilde in een exclusieve wijk Ortakoy iets gaan eten. Dit werd een drama! We waren in Besiktas op de bus gestapt maar deze bleek er 2 uur over te doen, we zijn dus halverwege uitgestapt en een andere bus in gestapt.. en wat blijkt? Die rijdt de verkeerde kant op! Dus wéér de bus uitgestapt en zijn naar de metro gelopen maar wat bleek daar weer..? Die ging uit de richting van waar we heen moesten. We hadden het gehad en we hebben een taxi aangehouden. De taxichauffeur zei "45 lira!" dus we vertrouwde hierop en zijn ingestapt. Midden in de rit stond de taximeter weer op het starttarief en we vertrouwde het al niet. Eenmaal dichtbij Ortakoy zei de taxichauffeur dat we nu uit moesten stappen want anders zou het te duur worden ivm het drukke verkeer. Oja, ik weet niet of ik dat al heb verteld.. maar het verkeer hier is één grote chaos! Ik heb nog nooit zoveel auto's bij elkaar gezien. Maargoed, op de taximeter stond nu ineens weer 57 lira. En we zaten nog geen 5 minuten in de taxi. We wilde geen chaos maken en hebben dus 3 briefjes van 20 aan hem gegeven. Hij begon in het Turks te praten tegen ons en gebrekkig engels "No change money". Dus hij gaf het geld weer terug.. en we konden onze ogen niet geloven. Er waren geen 3 briefjes van 20 meer maar er zat 1 briefje van 5 tussen. Oftewel, we worden flink "genaaid". Hij begon wat agressiever te worden en op de bijrijders stoel zat een vriend van hem. We vonden de sfeer niet prettig en wilde zo snel mogelijk weg en hebben dus wéér 20 lira gegeven. In totaal hebben we dus eigenlijk 15 lira verlies, maargoed.. is hij ook weer blij ;-) Dit was nog niet het ergste van allemaal. Eenmaal in Ortakoy (4 uur later) konden we geen leuke eettenten vinden. We vonden er wel eentje op google en wilde daar graag heen... we volgde google maps maar we moesten ineens een trap op en door beveiligingspoortjes. Er kwam een man naar ons toe en zei "No no! Police!" wat bleek? politiebureau en géén eettent. We zijn toen het hele stuk van de taxi weer teruggelopen (inmiddels 5 uur verder). We hebben de boot weer teruggepakt en zijn in Kadikoy bij "My chef" gaan eten. Een gezellige tent waar we heerlijk hebben gegeten! We zijn daarna naar de Irish pub gegaan en hebben daar een barman ontmoet waarmee we de hele avond hebben opgetrokken. Gepoolt en drankjes gedaan! Er kwam later op de avond een klein meisje naar ons toe. Ze vroeg om geld. Dit meisje was een vluchteling uit Syrië, in Istanbul verblijven 2 miljoen vluchtelingen. Heftig om kleine kinderen (3,4,5 jaar zelfs!) op straat te zien en smeken om geld en hulp. Soms breekt dat even je hart en denk je; wat zeuren we toch altijd om de kleine dingetjes! Maar goed, we geven de kinderen soms cadeautjes of eten/drinken. Geld geven we eigenlijk nooit omdat we niet weten wat er met dit geld gebeurd.
Helaas was dinsdag de laatste dag van Inho. We hebben lekker uitgeslapen en zijn toen in de middag gaan eten bij 'Le man kultur'. We hebben nog een paar winkeltjes gekeken en zijn toen naar het vliegveld gegaan. Ik kon hem niet loslaten en wilde niet dat hij zou gaan, maar helaas kon het niet anders. Ik heb hem uitgezwaaid en heb de bus terug naar huis genomen.
De volgende dag moest ik gewoon naar school en daarna hebben we daarna gekookt. Ik heb de afgelopen week tentamens gehad en ze waren vrij pittig! Maargoed, toen ik het percentage hoorde dat je het zou halen viel er een last van mijn schouders. 40% en je hebt het gehaald.
Gister waren de tentamens afgelopen maar helaas vrij weinig tijd om relax op het terras te zitten. Er moesten dingen geregeld worden.
We zijn al 3 keer naar de politie geweest omdat ze bij Vodafone moeilijk doen om ons visum en id (ik ben met id binengekomen, maar heb ook een paspoort). We willen onze telefoon namelijk registeren. Politie heeft bewijs gegeven dat het visum en id wél geaccepteerd moet worden. Gister zijn we wéér naar de vodafone geweest maar het blijkt dat onze 60 dagen over zijn en dan kun je je telefoon niet meer registeren. Ik kon wel registeren met mijn paspoort, dus pure pecht! Maar Anouk en Hilde haar id worden nog steeds niet goedgekeurd, ze kennen de id niet hier en weten dus niet of het legaal is. Ze kunnen wel registeren met id maar geen nieuwe simkaart kopen met een id. Ze hebben nu een simkaart gekocht op de naam van Shirley, want ze heeft een paspoort (ik had hem toen niet bij) maar je moet voor de registratie een simkaart op je eigen naam hebben staan maar die kunnen ze dus niet kopen omdat ze een id hebben. Erg krom allemaal! Nou wordt mijn netwerk van mijn telefoon geblokkeerd over een paar dagen en kan ik helemaal niets meer. We zijn terug gegaan naar tax office, daar moesten we heen voor bewijs dat we telefoonregistratie hebben doorgegeven en 130 lira moeten betalen. We gingen gisteren terug want we wilde ons geld terug omdat het niet gelukt is. We werden in het tax office geholpen door een aardige Turkse man. We zijn wel bij 5 loketten geweest en wat blijkt uiteindelijk? We hebben een Turkse IBAN nodig. We werden helemaal gek want we worden constant van het kastje naar de muur gestuurd en NIEMAND spreekt engels of snapt wat we willen. Maar goed, we zijn naar de bank gegaan en hebben daar weer gevraagd naar een Turkse IBAN. Dit kon weer niet want we hadden een residence permit nodig. En die afspraak hebben we 10 april pas bij de politie. We hadden het gister even gehad en zijn lekker naar de mc donalds gegaan! Daarna zijn we (Hilde en ik, shirley is in Nederland en Anouk heeft bezoek) gaan winkelen en hebben we een fles wijn gehaald bij ons winkeltje beneden en hebben we die opgedronken. Daarna zijn we naar Hilton rooftop gegaan waar Anouk met haar vriendinnen al zaten. We hebben daar een cocktail gedronken en zijn toen naar huis gegaan.
Vandaag is het weer lekker zonnig en gaan Hilde en ik weer naar Tax office voor ons Residence permit, jaja.. het regelen is vreselijk!
Maar, maandag komen pap en mam en zij nemen een oude telefoon voor me mee die ik weer 60 dagen kan gebruiken! Daarna moet ik weer een oude telefoon hebben en wéér 60 dagen gebruiken.
Ik mis Nederland natuurlijk wel! Maar stiekem wil ik hier nog lang niet weg, ik ga Istanbul zeker missen anders!
Vrijdag 20 april kwam hij 's avonds aan en dus stond ik met smacht te wachten op het vliegveld. Maar het wachten leek eeuwig te duren en hij kwam maar niet door de gate heen.. ik dacht dat er op een gegeven moment iets mis was omdat iedereen inmiddels van die vlucht al weg was. En daar was hij dan eindelijk.. ik rende op hem af en heb hem sinds die vrijdag niet meer losgelaten hihi.
We hebben de bus gepakt naar Kadikoy en hebben daar wat gegeten met z'n twee bij een typisch turks tentje. Na het eten zijn we naar de Londen pub gegaan, daar zaten de meiden, en hebben genoten van live muziek. We hebben biertjes en shotjes gedronken en zijn toen helemaal lazerus naar huis gegaan!
De volgende dag hebben we ingecheckt in ons hotel en zijn daarna Kadikoy in gegaan. Hebben ontbeten om de hoek, bij de Simit, want we waren te laat voor het inclusief ontbijt. Nadat we ontbeten hadden zijn we in Kadikoy rond wezen lopen en in enkele winkeltjes geshopt.
We hebben vooral veel gegeten en gedronken en genoten van elkaar want de tijd dat hij er was was maar kort om alles te bezoeken en te doen.
We zijn ook naar de Spice Bazaar geweest waar je de pittigste dingen kon kopen! Ik wilde Inho hier graag mee naar toe nemen want hij is dol op pittig eten. Voordat we bij de Spice Bazaar aan kwamen waren we perongeluk terecht gekomen in een soort dierenpark waar je konijnen, kippen, bloedzuigers, kuikens etc kan kopen. Ik schrok ervan, want er zaten ongeveer 20 kippen in 1 klein hok. Ik vond het naar om te zien en we zijn dus niet heel erg lang gebleven daar. We zijn daarna naar Sultanahmet gegaan want we wilde naar het uitzichtpunt van Istanbul. Het was lastig om te zoeken maar uiteindelijk waren we er, we moesten door een mini poortje om binnen te komen en 1 lira 'entree' betalen. Er kwam een oud Turks mannetje tevoorschijn die ons de weg leidde, want het was namelijk gewoon een oud pand en we moesten op het dak van dat oude pand. (linke soep!) Maar wat was het het waard, een gaaf uitzicht over heel Istanbul! Inho werd misselijk van de hoogte dus zijn we na een half uur weer gegaan. We zijn daarna naar Taksim gegaan, het winkelgebied van Istanbul, en hebben veel muziekwinkeltjes bezocht. We zijn daarna gaan eten langs de Galata Tower, een knus plekje waar we heerlijk hebben gegeten. Na het eten zijn we naar de Galata Brug gelopen en hebben we Sisha gerookt en hebben daarna de Marmaray (ondergrondse metro van Europa naar Azië) gepakt. We zijn daarna nog op stap geweest in Kadikoy, het was een soort van illegaal feest? Het was helemaal dichtgetimmerd en je zag niet dat er binnen iets te doen was, we hebben daar drankjes gedaan en zijn toen naar huis gegaan. Ps. Natuurlijk afsluitertje bij de mc donalds met z'n alle (de meiden waren mee!)
De volgende dag hebben we lang uitgeslapen en weer ontbeten bij de Simit Sarayi, want we waren weer te laat voor het ontbijt. Daarna hebben de we boot naar Besiktas gepakt want we wilde in een exclusieve wijk Ortakoy iets gaan eten. Dit werd een drama! We waren in Besiktas op de bus gestapt maar deze bleek er 2 uur over te doen, we zijn dus halverwege uitgestapt en een andere bus in gestapt.. en wat blijkt? Die rijdt de verkeerde kant op! Dus wéér de bus uitgestapt en zijn naar de metro gelopen maar wat bleek daar weer..? Die ging uit de richting van waar we heen moesten. We hadden het gehad en we hebben een taxi aangehouden. De taxichauffeur zei "45 lira!" dus we vertrouwde hierop en zijn ingestapt. Midden in de rit stond de taximeter weer op het starttarief en we vertrouwde het al niet. Eenmaal dichtbij Ortakoy zei de taxichauffeur dat we nu uit moesten stappen want anders zou het te duur worden ivm het drukke verkeer. Oja, ik weet niet of ik dat al heb verteld.. maar het verkeer hier is één grote chaos! Ik heb nog nooit zoveel auto's bij elkaar gezien. Maargoed, op de taximeter stond nu ineens weer 57 lira. En we zaten nog geen 5 minuten in de taxi. We wilde geen chaos maken en hebben dus 3 briefjes van 20 aan hem gegeven. Hij begon in het Turks te praten tegen ons en gebrekkig engels "No change money". Dus hij gaf het geld weer terug.. en we konden onze ogen niet geloven. Er waren geen 3 briefjes van 20 meer maar er zat 1 briefje van 5 tussen. Oftewel, we worden flink "genaaid". Hij begon wat agressiever te worden en op de bijrijders stoel zat een vriend van hem. We vonden de sfeer niet prettig en wilde zo snel mogelijk weg en hebben dus wéér 20 lira gegeven. In totaal hebben we dus eigenlijk 15 lira verlies, maargoed.. is hij ook weer blij ;-) Dit was nog niet het ergste van allemaal. Eenmaal in Ortakoy (4 uur later) konden we geen leuke eettenten vinden. We vonden er wel eentje op google en wilde daar graag heen... we volgde google maps maar we moesten ineens een trap op en door beveiligingspoortjes. Er kwam een man naar ons toe en zei "No no! Police!" wat bleek? politiebureau en géén eettent. We zijn toen het hele stuk van de taxi weer teruggelopen (inmiddels 5 uur verder). We hebben de boot weer teruggepakt en zijn in Kadikoy bij "My chef" gaan eten. Een gezellige tent waar we heerlijk hebben gegeten! We zijn daarna naar de Irish pub gegaan en hebben daar een barman ontmoet waarmee we de hele avond hebben opgetrokken. Gepoolt en drankjes gedaan! Er kwam later op de avond een klein meisje naar ons toe. Ze vroeg om geld. Dit meisje was een vluchteling uit Syrië, in Istanbul verblijven 2 miljoen vluchtelingen. Heftig om kleine kinderen (3,4,5 jaar zelfs!) op straat te zien en smeken om geld en hulp. Soms breekt dat even je hart en denk je; wat zeuren we toch altijd om de kleine dingetjes! Maar goed, we geven de kinderen soms cadeautjes of eten/drinken. Geld geven we eigenlijk nooit omdat we niet weten wat er met dit geld gebeurd.
Helaas was dinsdag de laatste dag van Inho. We hebben lekker uitgeslapen en zijn toen in de middag gaan eten bij 'Le man kultur'. We hebben nog een paar winkeltjes gekeken en zijn toen naar het vliegveld gegaan. Ik kon hem niet loslaten en wilde niet dat hij zou gaan, maar helaas kon het niet anders. Ik heb hem uitgezwaaid en heb de bus terug naar huis genomen.
De volgende dag moest ik gewoon naar school en daarna hebben we daarna gekookt. Ik heb de afgelopen week tentamens gehad en ze waren vrij pittig! Maargoed, toen ik het percentage hoorde dat je het zou halen viel er een last van mijn schouders. 40% en je hebt het gehaald.
Gister waren de tentamens afgelopen maar helaas vrij weinig tijd om relax op het terras te zitten. Er moesten dingen geregeld worden.
We zijn al 3 keer naar de politie geweest omdat ze bij Vodafone moeilijk doen om ons visum en id (ik ben met id binengekomen, maar heb ook een paspoort). We willen onze telefoon namelijk registeren. Politie heeft bewijs gegeven dat het visum en id wél geaccepteerd moet worden. Gister zijn we wéér naar de vodafone geweest maar het blijkt dat onze 60 dagen over zijn en dan kun je je telefoon niet meer registeren. Ik kon wel registeren met mijn paspoort, dus pure pecht! Maar Anouk en Hilde haar id worden nog steeds niet goedgekeurd, ze kennen de id niet hier en weten dus niet of het legaal is. Ze kunnen wel registeren met id maar geen nieuwe simkaart kopen met een id. Ze hebben nu een simkaart gekocht op de naam van Shirley, want ze heeft een paspoort (ik had hem toen niet bij) maar je moet voor de registratie een simkaart op je eigen naam hebben staan maar die kunnen ze dus niet kopen omdat ze een id hebben. Erg krom allemaal! Nou wordt mijn netwerk van mijn telefoon geblokkeerd over een paar dagen en kan ik helemaal niets meer. We zijn terug gegaan naar tax office, daar moesten we heen voor bewijs dat we telefoonregistratie hebben doorgegeven en 130 lira moeten betalen. We gingen gisteren terug want we wilde ons geld terug omdat het niet gelukt is. We werden in het tax office geholpen door een aardige Turkse man. We zijn wel bij 5 loketten geweest en wat blijkt uiteindelijk? We hebben een Turkse IBAN nodig. We werden helemaal gek want we worden constant van het kastje naar de muur gestuurd en NIEMAND spreekt engels of snapt wat we willen. Maar goed, we zijn naar de bank gegaan en hebben daar weer gevraagd naar een Turkse IBAN. Dit kon weer niet want we hadden een residence permit nodig. En die afspraak hebben we 10 april pas bij de politie. We hadden het gister even gehad en zijn lekker naar de mc donalds gegaan! Daarna zijn we (Hilde en ik, shirley is in Nederland en Anouk heeft bezoek) gaan winkelen en hebben we een fles wijn gehaald bij ons winkeltje beneden en hebben we die opgedronken. Daarna zijn we naar Hilton rooftop gegaan waar Anouk met haar vriendinnen al zaten. We hebben daar een cocktail gedronken en zijn toen naar huis gegaan.
Vandaag is het weer lekker zonnig en gaan Hilde en ik weer naar Tax office voor ons Residence permit, jaja.. het regelen is vreselijk!
Maar, maandag komen pap en mam en zij nemen een oude telefoon voor me mee die ik weer 60 dagen kan gebruiken! Daarna moet ik weer een oude telefoon hebben en wéér 60 dagen gebruiken.
Ik mis Nederland natuurlijk wel! Maar stiekem wil ik hier nog lang niet weg, ik ga Istanbul zeker missen anders!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
