Enkele dagen verder..
Blijf op de hoogte en volg Wieteke
18 Februari 2015 | Turkije, Kadıköy
Helleu!
Het is inmiddels alweer woensdag en er is natuurlijk weer veel gebeurd.
Helaas was Shirley nog steeds ziek van het eten en daarom zijn we zondag naar het ziekenhuis gegaan om te onderzoeken wat er precies aan de hand is. Onze buddy ging mee voor het vertalen want uiteraard.. spreken ze weer geen Engels. Ik heb nog nooit zo'n apart ziekenhuis gezien, overal om me heen lagen en liepen mensen die doodziek waren en op de grond zaten van de pijn. Er kwam zelfs een man op de brancard ineens voorbij. Dit hoor je in Nederland niet echt in de wachtkamer (hier was het meer een binnenkomsthal) te zien. Maargoed, we liepen mee naar de spoed en daar keek ik weer m'n ogen uit. Mensen die aan de beademing lagen, een naakte oude vrouw enzovoort. Niks voor mij! Ik kreeg het er zelf benauwd van.. Shirley heeft helaas een infectie in haar buik wat waarschijnlijk door het eten komt dus goed uitzieken!
Maandag hadden we onze eerste lesdag. We moesten om 09:00 op school zijn. We kwamen een half uur te laat omdat we de weg kwijt waren maar dit maakte niets uit voor de leraar. We hadden een voorstelronde van een uur en daarna hadden we al pauze, dit vonden we grappig. Toen daarna ging hij uitleggen waarover hij les ging geven en we dachten "oke nu gaan we echt beginnen!" maar.... toen was de les drie kwartier eerder afgelopen haha. Enkele Turkse klasgenoten namen ons mee naar de kantine, we liepen de trappen op en ineens zagen we op elke verdieping een tandartspraktijk.. erg apart weer. Maargoed, we hadden leuk zitten kletsen met z'n alle. Een jongen vroeg ineens "are you engaged, because all of you are wearing rings?" Het is hier dus normaal om verloofd te zijn op onze leeftijd maar we hebben diudelijk gemaakt dat we niet verloofd zijn! Om 13:00 begon onze volgende les dus we gingen netjes 12:50 naar de les toe. Om 13:30 was er nog geen leraar.. en we vroegen aan een klasgenoot of hij/zij nog zou komen. "Yeah, he will be here in 15 minutes." Dus wij wachten nog geduldig een kwartier. En ja hoor, daar kwam hij dan eindelijk! MAAR... dit was geen Engelse les, nee hij begon te praten in het Turks. We snapte er dus werkelijk waar niets van en we vroegen wat meer info aan een klasgenoot. Hij zei dat de leraar geen Engels kan spreken en dat de les dus in het Turks is maar als we de aantekeningen van hem leren in het Engels en de toets maken dan hebben we het vak al gehaald! Free credits! Toen zijn we maar weer opweg naar huis gegaan haha.
Ayuuuuuu!
Het is inmiddels alweer woensdag en er is natuurlijk weer veel gebeurd.
Helaas was Shirley nog steeds ziek van het eten en daarom zijn we zondag naar het ziekenhuis gegaan om te onderzoeken wat er precies aan de hand is. Onze buddy ging mee voor het vertalen want uiteraard.. spreken ze weer geen Engels. Ik heb nog nooit zo'n apart ziekenhuis gezien, overal om me heen lagen en liepen mensen die doodziek waren en op de grond zaten van de pijn. Er kwam zelfs een man op de brancard ineens voorbij. Dit hoor je in Nederland niet echt in de wachtkamer (hier was het meer een binnenkomsthal) te zien. Maargoed, we liepen mee naar de spoed en daar keek ik weer m'n ogen uit. Mensen die aan de beademing lagen, een naakte oude vrouw enzovoort. Niks voor mij! Ik kreeg het er zelf benauwd van.. Shirley heeft helaas een infectie in haar buik wat waarschijnlijk door het eten komt dus goed uitzieken!
Maandag hadden we onze eerste lesdag. We moesten om 09:00 op school zijn. We kwamen een half uur te laat omdat we de weg kwijt waren maar dit maakte niets uit voor de leraar. We hadden een voorstelronde van een uur en daarna hadden we al pauze, dit vonden we grappig. Toen daarna ging hij uitleggen waarover hij les ging geven en we dachten "oke nu gaan we echt beginnen!" maar.... toen was de les drie kwartier eerder afgelopen haha. Enkele Turkse klasgenoten namen ons mee naar de kantine, we liepen de trappen op en ineens zagen we op elke verdieping een tandartspraktijk.. erg apart weer. Maargoed, we hadden leuk zitten kletsen met z'n alle. Een jongen vroeg ineens "are you engaged, because all of you are wearing rings?" Het is hier dus normaal om verloofd te zijn op onze leeftijd maar we hebben diudelijk gemaakt dat we niet verloofd zijn! Om 13:00 begon onze volgende les dus we gingen netjes 12:50 naar de les toe. Om 13:30 was er nog geen leraar.. en we vroegen aan een klasgenoot of hij/zij nog zou komen. "Yeah, he will be here in 15 minutes." Dus wij wachten nog geduldig een kwartier. En ja hoor, daar kwam hij dan eindelijk! MAAR... dit was geen Engelse les, nee hij begon te praten in het Turks. We snapte er dus werkelijk waar niets van en we vroegen wat meer info aan een klasgenoot. Hij zei dat de leraar geen Engels kan spreken en dat de les dus in het Turks is maar als we de aantekeningen van hem leren in het Engels en de toets maken dan hebben we het vak al gehaald! Free credits! Toen zijn we maar weer opweg naar huis gegaan haha.
Ayuuuuuu!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
